Дома

Сексуалната работа подразбира нудење сексуални услуги на отворена и затворена сцена и вклучува нудење ескорт услуги, сексуални услуги преку телефон, порнографија, стриптиз, еротска масажа и сексуални услуги преку интернет портали. Сексуален работник може да биде маж, жена или трансродово лице.

Во Република Северна Македонија не постојат конкретни закони за регулација на сексуалната работа. Вршењето дејност поврзано со сексуалната работа се смета за нарушување на јавниот ред и мир: „Кој се оддава на проституција, како и издава, односно става на располагање простории за вршење на проституција ќе му се изрече глоба во износ од 600 до 800 евра во денарска противвредност, додека некои други активности поврзани со сексуалната работа (подведување, охрабрување, заработување од посредување за сексуални услуги) се третираат и казнуваат како кривични дела“. Ова се дел од низата селективни закони кои влијаат на дигнитетот и човековите права на сексуалните работници, зголемување на насилството и стигматизацијата, како и создавање недоверба кон самите институции.

Иако сексуалната работа има долга историја во скоро секоја култура и општество, сексуалните работници не ретко се соочуваат со стигма, дискриминација, малтретирање и насилство, од страна на општата јавност и институциите. Во Република Северна Македонија, сексуалната работа не е признаена како работа, што често ги принудува сексуалните работници да работат тајно и да се кријат, да не зборуваат отворено за својата работа, ниту со семејството, ниту со партнерите, плашејќи се да не бидат откриени. Сексуалните работници се социјално исклучени, истите се соочуваат со низа проблеми кои имаат негативно влијание врз нивниот живот и работа.

Тој ја симболизира заштитата на сексуалните работници од злоупотреба од страна на полицијата, макроата, клиентите, општеството. Црвената боја симболизира убавина.

Црвениот чадор за прв пат беше искористен од страна на сексуалните работници и нивните поддржувачи во Венеција, Италија во 2001 година. Таканаречениот Прв светски конгрес на сексуални работници беше уметничка инсталација на словенечкиот уметник Тадеј Погачар, поставен во рамките на 49-тото Венециско биенале, помеѓу 6-ти и 8-ми јуни во 2001 година.

Организиран на јавен простор под шатор во „Павиљон на проститутките” на настанот учествуваа група учесници и индивидуалци од Тајван, Тајланд, Виетнам, Италија, Камбоџа, Германија, САД и од Австрија. Тие ја презентираа ситуацијата на пазарот и дискутираа за стратегија во борбата за човекови права на сексуалните работници. Беа организирани видео проекции, изложби, перформанси, уличен театар од активисти и беа дистрибуирани печатени материјали.

Една од активностите беше маршот на црвениот чадор. Сексуалните работници маршираа по улиците на Венеција и користеа мегафони и цврени чадори, со што укажуваа на лошите услови за работа и злоупотребата на човековите права со кои тие се соочуваат.

Маршот започна пред шаторот на павиљонот движејќи се кон центарот на градот. Меѓународниот комитет за правата на сексуалните работници го усвои црвениот чадор како симбол за отпор против дискриминацијата. Сите знаеме какво глобално значење има црвената панделка, црвениот чадор би можел да го има истото.

Декларацијата ги наведува правата кои сите граѓани на Европа, вклучувајќи ги и сексуалните работници ги имаат согласно Меѓународниот закон за човекови права.

Декларацијата ги опишува мерките и праксите кои потписниците на Декларацијата веруваат дека се потребни за осигурување на минимална почит и заштита на овие права. Овие права мораат да се почитуваат и штитат во развојот и воведувањето на политиките и програмите креирани за справување со трговијата со луѓе, нередовна миграција и тероризам.